کد مطلب:90303 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:138

از تعداد افرادی كه پس از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در عصمت الهی قرار گرفته و تا آخرین لحظات عمر، در سنگر دفاع از اسلام راستین و حریم ولایت، با دشمنان قسم خورده ی این دو، به مبارزه برخاست. جابر بن عبدالله انصاری، صحابی عظیم الشان بود. وی از طایفه ی خزرج و چهره ی درخشان بین یاران پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و از دوستداران خاندان عصمت و طهارت است.

دوران حكومت معاویه، روزگار را بر او سخت گرفت، به حدی كه به ناچار، راهی شام شد. معاویه از آمدن جابر با خبر گردید، اما به جرم طرفداری وی از خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم تا چند روز، به او رخصت ملاقات نداد و جابر پس از ورود گفت: ای معاویه! مگر از رسول خدا نشنیدی كه فرمود: هر كس در را به روی بیچاره و صاحب احتیاجی ببندد، خداوند در رحمتش را، به روی او خواهد بست. معاویه از گفته ی جابر كه بجا و به مورد بود، سخت عصبانی شد و گفت: از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم شنیدم كه فرمود: شما مردم پس از من، به زمامدارانی مبتلا می شوید كه شما را اذیت می كنند، بر شما باد به صبر و خویشتن داری، تا در كنار حوض بر من وارد شوید، چرا صبر نكردی؟ جابر گفت، آری چیزی را كه از یادم رفته بود، به یادم آوردی، جابر با شنیدن این روایت، در همان وقت، آهنگ سفر نمود و شام را به قصد مدینه، ترك كرد. معاویه ششصد دینار، برای وی حواله كرد، اما جابر عطیه ی او را نپذیرفت و به آورنده ی مال گفت: به او بگو یابن آكله الاكباد (فرزند زن جگر خوار) در نامه ی عملت خیری نخواهی یافت كه من علت آن باشم؟!

جابر در هیجده غزوه، با پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بود و در جنگ صفین، در ركاب امیر مومنان علیه السلام حضور داشت. بعضی گفته اند وی در تمام غزوات رسول خدا غیر از جنگ بدر و احد كه پدرش، از حضور او ممانعت نمود، شركت فعال داشت. گرچه در صحنه ی نبرد این دو جنگ حاضر نبود، اما از كمك رساندن، بازنایستاده، برای مجروحان و رزمندگان آب می رسانید.

[صفحه 164]

او آخرین كس از یاران و همراهان پیامبر، در عقبه بود كه در مدینه، بدرود جهان گفت.

از ویژگیهای جابر، این بود كه شارب را كوتاه و محاسنش را خضاب می بست، وی كسی است كه سلام پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را به امام باقر علیه السلام ابلاغ نموده و اولین زائری است كه پس از شهادت سیدالشهداء ارواحنا له الفدا در روز اربعین او را زیارت نمود. جابر در سن 94 سالگی به سال 74 یا 77 دیده از جهان فروبست و ابان بن عثمان، حاكم مدینه بر جنازه ی او نماز خواند.

به هر حال، پارسایان واقعی، آنانند كه جان و روحشان را، به گوهر عفت آراسته اند و هیچ گاه جهت رسیدن به مطامع دنیوی، دست نیاز به سوی كسی دراز نمی كنند. آخرین سخن از امیر مومنان علیه السلام در اینجا، این است كه می فرماید:

«ما المجاهد الشهید فی سبیل الله باعظم اجرا ممن قدر و عف، لكاد العفیف ان یكون ملكا من الملائكه.»: جهادگر شهیدی كه در راه خدا جان را تسلیم حق می كند، اجر و پاداشش، از آن كسی كه در تنگی و پریشانی، عفت را نگه داشته، بالاتر نیست. او در قدر و منزلت، فرشته ای از فرشتگان است.

[صفحه 165]

صفحه 164، 165.